اطلاعات مناطق تحت مدیریت
منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ
تاريخچه حفاظت منطقه از ابتدا تاكنون:   از طرف اداره کل حفاظت محيط زيست استان ايلام از سال 1363تا 1375 به مدت 13 سال به عنوان منطقه شکار و تير اندازي ممنوع تحت حفاظت و کنترل بوده است. سپس به منظور احياء حيات وحش و پوشش گياهي ضمن تغيير حدود از سال 1375 و بر اساس مصوبة شماره 154 شوراي عالي حفاظت محيط زيست به منطقه حفاظت شده ارتقاء يافته و در فهرست مناطق چهارگانه سازمان حفاظت از محیط زیست در آمده است.
جاذبه هاي گردشگری :  عکاسی طبیعت و حیات وحش ، مطالعات اکولوژیکی ، گونه خاص ( لاله واژگون)و ارغوان ، دیرین شناسی ، زمین شناسی ، غار نوردی ، تنگه نوردی ، صخره نوردی.
این منطقه در شمال استان ایلام و در حوزه استحفاظی شهرستان های ایلام، سیروان و ایوان قرار گرفته است. سیمای عمومی منطقه کوهستانی با دیواره های صخره ای مرتفع و دره های عمیق و تپه ماهورهای فراوان است که ارتفاع آن از 1105 تا 2650 متر در کوه مانشت متغیر است.
پوشش گیاهی غالب منطقه را درختان بلوط تشکیل می دهد. اقلیم منطقه در ارتفاعات معتدل و مرطوب و در نواحی میانی و کم ارتفاع تر خشک تا مدیترانه ای است. بیشتر بارش ها در منطقه به صورت باران است که در ماه های پاییز تا زمستان و اوایل بهار صورت می گیرد. میانگین بارش سالیانه در منطقه در حدود 632 میلی متر گزارش شده است.

منطقه حفاظت شده کولک
تاريخچه حفاظت منطقه از ابتدا تاكنون:  منطقه شکار و تیراندازی ممنوع کولک به منظور حفظ و تکثیر نسل جانوران وحشی و احیاء رستنی ها به ویژه اعمال محدودیت شکار و صید و تیراندازی جهت حفظ اکوسیستم طبیعی آن طی آگهی مندرج در روزنامه شماره 1652-1 مورخ 3/8/72 از تاریخ 15/2/72 از طرف سازمان حفاظت محیط زیست بمدت 5 سال بعنوان منطقه شکار و تیراندازی ممنوع اعلام و تحت حفاظت و کنترل مامورین اداره کل حفاظت محیط زیست استان ایلام قرار گرفت. پس از اتمام مدت فوق برای بار دوم بر اساس آگهی مندرج در روزنامه رسمی شماره 2832-12 مورخ 11/7/77 از تاریخ 1/7/77 به مدت 5 سال دیگر بعنوان شکار ممنوع تحت حفاظت این اداره کل قرار گرفت و در سال 1389 به استناد مصوبه شماره 333 شورايعالي حفاظت محيط زيست و آگهي رسمي شماره 19164 مورخ 23/9/89 با تغییر حدودات به منطقه حفاظت شده ارتقاء يافت.
سیمای طبیعی منطقه شامل رشته کوه های کم ارتفاع و صخره ای و شدیداً فرسایش یافته و دشت ها و تپه ماهورهای خشک پیرامون آن است که در جوار مرز عراق و مشرف بر خاک این کشور قرار گرفته است. اقلیم منطقه گرم و خشک است و میانگین دمای سالیانه آن حدود 23 درجه سانتیگراد است.
آب و هوای منطقه تحت تاثیر بیابان های خشک عراق بوده و بارندگی های آن بیشتر در ماه های زمستان تا اوایل بهار در اثر ورود توده های هوای مرطوب مدیترانه ای که در فصل زمستان در مرزهای غربی وارد کشور می شود اتفاق می افتد.




منطقه حفاظت شده کبیرکوه
تاريخچه حفاظت منطقه از ابتدا تاكنون:   منطقه حفاظت شده کبیرکوه بر اساس مصوبه شماره 216 مورخ 25/ 7/1380 و به استناد بند الف ماده 3 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده جنگلی تعیین شده است.
این منطقه در حوزه شهرستان دره شهر و در غرب آن واقع شده و در واقع یکی از غربی ترین کوه های رشته کوه زاگرس به شمار می رود، سیمای عمومی منطقه کوهستانی با دیواره های صخره ای بسیار بلند و دره های عمیق، دامنه های ریزشی و رانشی که با قطعات فروافتاده و فرسایش یافته پوشیده شده است.
بسیاری از نقاط این رشته کوه غیرقابل دسترس بوده و بدین لحاظ دست نخورده باقی مانده است. اقلیم منطقه در مجموع نیمه خشک سرد بوده که در ارتفاعات نیمه مرطوب می شود، بیشترین بارش ها در ماه های انتهایی زمستان تا اوایل بهار صورت می گیرد و پس از آن تا پاییز به ندرت در منطقه باران می بارد ولی رطوبت وارده از دریای سرخ و نواحی جنوبی(جلگه خوزستان) هوای منطقه را نسبتاً مرطوب نگاه می دارد. میانگین بارندگی سالانه در منطقه به حدود 350 میلی متر می رسد. در ماه های سرد سال قلل منطقه را برف می پوشاند . منابع آبی منطقه شامل چند رود دائمی و فصلی و تعداد زیادی چشمه است که از این میان مهمترین رودخانه دائمی آن را می توان رود سیکان دانست. تمامی آب های جاری در منطقه در نهایت به رودخانه سیمره منتهی می شوند.


منطقه حفاظت شده جنگلی دینارکوه
تاريخچه حفاظت منطقه از ابتدا تاكنون:   این منطقه بر اساس مصوبه شماره 217 مورخ 25/ 7/1380 و به استناد بند الف ماده 3 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده جنگلی تعیین شده است.
این منطقه در محدوده شهرستان آبدانان واقع شده است. سیمای طبیعی منطقه کوهستانی با پوشش جنگلی بلوط در دامنه ها تا قلل آن است. دینارکوه بخشی از رشته کوه های زاگرسی است که در غربی ترین ناحیه آن قرار گرفته است. حداقل ارتفاع منطقه 800 و حداکثر آن 1955 متر است. گرچه کوه های منطقه چندان مرتفع نیستند ولی به دلیل وضعیت توپوگرافی منطقه و وجود دیواره های صخره ای عظیم دسترسی به بسیار از نقاط آن بسیار مشکل و در برخی موارد غیرممکن است.
فرسایش نقش بسیار مهمی در شکل گیری بیرون زدگی های صخره ای منطقه ایفا کرده و چهره منطقه را متنوع ساخته است.
اقلیم منطقه نیمه خشک بوده و بر اساس اطلاعات به دست آمده از نزدیک ترین ایستگا ههای هواشناسی، یعنی دهلران، متوسط بارندگی سالانه در منطقه حدود 292 میلیمتر است که بیشتر در ماه های زمستان اتفاق می افتد.
در ماه های سرد سال به ندرت در ارتفاعات منطقه برف می بارد که به صورت برفی سبک بوده و به زودی ذوب می شود. بالاترین میانگین دما در مردادماه به 39 درجه سانتیگراد و کمترین میانگین در دی ماه به حدود 6/12 درجه سانتیگراد می رسد. پوشش گیاهی منطقه بیشتر از نوع جنگل های بلوط زاگرس بوده که بیشتر نقاط آن را پوشانده اند.

آثار طبيعي و ملي دهلران
تاريخچه حفاظت منطقه از ابتدا تاكنون:   این آثار از 3 پديده چشمه‌هاي آبگرم، چشمه‌هاي قير و غار خفاش تشكيل شده است. آثار طبيعي ملي دهلران با قرار داشتن در طبقه سوم تقسيم‌بندي (IUCN) از اهميت خاصي برخوردارند. این پدیده ها  به استناد مصوبه شماره 72 مورخ 6/5/1355 شورايعالي حفاظت محيط زيست بعنوان آثار طبيعي ملي معرفي شده‌اند.
چشمه های آبگرم در 3 کیلومتری شهرستان دهلران در دامنه کوه سیاهکوه و در نزدیکی غار خفاش واقع شده است. این چشمه ها با دمای حدود 50 درجه سانتیگراد دارای خواص درمانی و پزشکی هستند. به دلیل غنی بودن آب آنها از سولفات بوی گوگرد تندی در فضای منطقه پیچیده است. راه دسترسی به این چشمه ها از دهلران به طرف مجتمع آبگرم شهرداری است. چشمه های قیر نیز در فاصله 2 تا 3 کیلومتری ضلع شرقی چشمه های آبگرم و در فاصله 4 کیلومتری شهرستان دهلران قرار دارند. این چشمه ها شامل 3 چشمه اصلی هستند که در بخش شرقی منطقه واقع شده اند. در این چشمه ها به همراه قیر، آبگرم نیز خارج می شود. از به هم پیوستن این چشمه ها، حوضچه های بزرگ سیاه رنگی با دبی 4-3 لیتر در ثانیه تشکیل می شود که بوی گوگرد در فضای آن متصاعد است.سومین پدیده از آثار طبیعی ملی سه گانه دهلران غار خفاش است که در 5/4 کیلومتری شمال شهرستان دهلران، در دامنه سیاهکوه و داخل دره ای به ارتفاع 600 متر از سطح دریا قرار گرفته است. دهانه این غار به سمت جنوب قرار دارد و از شهر دهلران قابل روئیت است. طول غار در حدود 155 متر بوده و داخل آن دارای حفرات و انشعابات فراوان است. کف غار از فضولات بیش از 40 هزار خفاش موجود در آن به ضخامت بیش از یک متر پوشیده شده است که بوی تندی را در فضا تولید می کند.
خفاش های موجود در غار متعلق به 5 گونه؛ خفاش بال بلند، خفاش نعل اسبی، خفاش لب کوتاه، خفاش بینی برگه ای سه دندانه ای و خفاش دم موشی بزرگ هستند که برخی ساکن دائمی بوده و برخی به صورت فصلی در آن ساکن می شوند. 
آثار طبیعی ملی تنگه رازیانه
تاريخچه حفاظت منطقه از ابتدا تاكنون: به استناد مصوبه هیات محترم وزیران مورخ 26/2/1388 و به استناد مصوبه شماره 302 شورایعالی حفاظت محیط زیست  از سال 1387 و در اجرای مصوبات دور دوم سفرهای استانی هیات محترم دولت به استان ایلام از سوی اداره کل حفاظت محیط زیست استان به عنوان اثر طبیعی – ملی اعلام شده است
این منطقه در حومه شهرستان ایلام واقع شده است. این اثر طبیعی پدیده ای است زمین شناسی که در اثر رانش زمین و ایجاد گسل، تنگه زیبا و عظیمی را به وجود آورده است.
تنگه رازیانه یکی از پدیده های زمین شناسی در شهرستان بدره , حدفاصل مرز شهرستان ایلام واقع شده است . این تنگه , دره باریک و ژرفی است که در منطقه سرسبز واقع شده است . در درون این تنگه نیز رودخانه فصلی جاری است . تنگه ها و شیارهای فرسایشی این تنگه از منابع عمده ژئوتوریسمی در استان ایلام محسوب می شود . این تنگه بیشتر از سازند آسماری دوره الیگومیوسن تشکیل شده و علت اصلی پیدایش آن فعالیتهای تکتونیکی , فرسایش و عمل انحلال است . جنس سنگهای مسیر تنگه از آهک با ترکیبات کربنات کلسیم است . این تنگه پدیده بسیار جالبی برای مطالعه پژوهشگران علوم زمین شناسی و آب شناسی و زمین شناسی آبهای زیرزمینی (هیدروژئولوژی)می باشد و به لحاظ داشتن شرایط اقلیمی و میکروکلیمایی خاص و موقعیت منحصربفرد خود می تواند زیستگاه خوبی برای پرندگان مهاجر و بومی و خزندگان آن منطقه باشد .


عکس هایی از مناطق تحت مدیریت استان ایلام
منطقه حفاظت شده کولک



منطقه حفاظت شده کبیرکوه

منطقه آثار طبیعی ملی دهلران








































منطقه حفاظت شده مانشت و قلارنگ



منطقه حفاظت شده دینارکوه



منطقه حفاظت شده دینارکوه





































اثر طبیعی ملی تنگه رازیانه